عشق همه چیزه

لیزا بسکتبال را دوست داشت.دوستانشومیهمانی رفتن را هم همین طور
او هر آنچه را که می دید نقاشی میکرد.پرندگان،گلها،آسمان و..... هر روز کنار پنجره می نشست و هر چیز که ازکنارش ردمی شد نقاشی میکرد
اما این اواخر او خیلی احساس سر گیجه داشت و عضلاتش به شدتدرد می کرد.والدینش به شدت نگران شدند و او را به نزد پزشک بردند.پزشک برای اینکههمه مسائل روشن شود، آزمایشات مختلفی تجویز نمود .لیزا که برای گرفتن جوابآزمایشاتش رفته بود با چهرهء غم زده پزشکش مواجه شد.او گفت :" متاسفم عزیزم ولی توسرطان خون داری و تقریبا 3 ماه زنده می مانی
لیزا شوک زده شده بود از اتاقبیرون دوید و آنقدر گریه کرد تا اشک چشمانش خشک شد . همه شب را بیدار ماند و بانگرانی به مرگ اندیشید
والدینش او را در آغوش گرفتند و به او فهماندند کهعاشقش هستند ."ما این ماههای باقی مانده را گرامی میداریم واز در کنار تو بودننهایت لذت را خواهیم برد.ما همه کار برایت می کنیم
از آن پس لیزا وپدر ومادرشبه سمت فلوریدا رفتند تا در کنار دریا اقامت کنند ، چرا که لیزا عاشق دریا بود .اودوست داشت باقی مانده عمرش را نقاشی کند ودر کنار ساحل ، مشغول سوار کاری باشد
یک روز کنار ساحل با "جی" آشنا شد. آنها با هم گوش ماهیهای ساحل را جمع آوری میکردند و درباره همه چیز حرف میزدند. دوستشان داری . خانواده ات ، دوستانت ،عشقتو
همه سزاوار جمله دوستت دارم هستند


روزی که کنار ساحل قدم میزدند جی به او حلقه ای هدیه کرد و گفت که دوستش دارد .در این لحظه اشک در چشمان لیزاحلقه زد و موقعی که جی حلقه را در انگشت او کرد شروع به گریه نمود.جی علت را پرسیدو او گفت که سرطان خون دارد و بیشتر از یک ماه دیگر زنده نیست.جی گفت که هیچ چیزبرایش مهم نیست وتو تنها کسی هستی که من سخت دوستش دارم
آنها روز هایباقیمانده را باهم سپری کردند و در ساحل اقیانوس اطلس تمام روز را به شنا وسوارکاریمی گذراندند . اما لیزا روز به روز ضعیف تر می شد .یک روز لیزا تصویر خودش را نقاشیکرد و به جی هدیه کرد و گفت :" از تو میخواهم که مرا به یاد آوری حتی اگر اینجا راترک کردم
در یک روز بارانی وقتی آنها آنها مشغول جمع آوری گوش ماهی هااز میانصخره ها بودند ناگهان لیزا از حال رفت و تنفس برایش سخت شد. به جی گفت:" لطفا دستمرا بگیر. من تو را بیشتر از هر کس دیگر دوست دارم.تو تنها عشق پاکم هستی اما دیگروقت رفتن است و از این به بعد باید تو را از آن بالا ببینم
بدن لیزا بی جانگشت و جی تمام روز را آنجا نشست وهمچنان او را در آغوش گرفت تا گزندی به او نرسد
امیدوارم این ماجرا برای شما آموزنده باشد .در هر فرصتی نظرت را درباره کسانیکه دوستشان داری بیان کن چرا که ممکن است فردا دیر باشدو تو حضور نداشته باشی تادستشان را در دست بگیری
عشق همه چیز هر کسی است و بدون آن جهان میمیرد .پسهمیشه به کسانی که مورد علاقه ات هستند بگو که

این مطلب از سایت همدلان بخش رونشناسی عشق تهیه شده است

سرزنش نمی شود.

"نهج البلاغه"

مدتی بود که ننوشته بودیم....حسش نبود ... حسش اومد ونوشتیم:

اون روزی که گفتم: "میخوام عاشقت بشم"

حضرت عشق گفت: "اول یاید بیاموزی."

گفتم: چه چیزی رو؟؟؟

گفت:" بیاموزید که......."

و آموختم :

آموخته ام که بهترین کلاس درس دنیا محضر بزرگتر هاست .

آموخته ام که مهربان بودن بسیار مهم تر از درست بودن است .

آموخته ام که گاهی اوقات همه ی چیزی که انسان نیاز دارد ، دستی برای گرفتن و قلبی برای درک شدن است.

آموخته ام که زیر ظاهر سر سخت هر انسانی فردی نهفته که خواهان تمجید و دوست داشتن است .

آموخته ام که وقتی به هیچ طریقی قادر نیستم به شخصی کمک کنم میتوانم برای او دعا کنم .

آموخته ام که نادیده گرفتن حقایق موجب تغییر آنها نمیشود .

آموخته ام که هر چقدر آدمی نسبت به جبر زمانش جدی باشد ، اما همیشه نیاز به دوستی دارد که بتواند بدون تکلف و ساده با او برخورد کند .

آموخته ام که باید شکر گذار باشیم که خداوند هر آنچه را که از او می طلبیم به ما نمیدهد .

آموخته ام که وقتی سعی میکنم عملی را تلافی کرده و حسابت را با دیگری صاف کنی ، تنها به او اجازه میدهی بیشتر تو را برنجاند .

آموخته ام که وقتی در بندر غم لنگر می اندازی ، شادی در جایی دیگر شناور است .

آموخته ام که همه خواهان آنند که در اوج قله زندگی کنند ، اما همه ی شادی ها و پیشرفت ها زمانی رخ میدهند که در حال صعود به سوی آن هستی .

آموخته‌ام که همه‌ی افرادی که با آنها روبرو می شویم شایسته‌ی سلامی آمیخته به لبخند را دارند‌ .

آموخته ام که فرصت ها هرگز از بین نمی‌روند بلکه دیگری آنچه را که تو نیافته ای پیدا کرده است‌ .

آموخته ام که در انتخاب احساس خود هیچ نقشی ندارم اما در انتخاب عکس العمل خود در قبال آن نقش دارم .

آموخته ام که رخداد ها کوچک روزانه است که زندگی را تماشایی می سازند .

آموخته ام که زندگی مثل طاقه ی پارچه است ، هر چه به آن نزدیکتر مانتهای یشوی تند تر میگذرد .